Baza technologii
Nowe emisyjne tomografy pozytonowe (PET), onkologia, kardiologia, neurologia, psychiatria, gastrologia, badanie mózgu
Radosław Rudź
Opis technologii / usługi
Przedmiotem oferty są nowe rozwiązania konstrukcyjne tomografów PET do diagnostyki medycznej oraz nowe sposoby wyznaczania sygnałów niezbędnych do rekonstrukcji obrazu tomograficznego. W tomografach wykorzystano tanie organiczne scyntylatory, które w istotny sposób wpływają na obniżenie kosztów wytworzenia urządzenia, przy jednoczesnym powiększeniu komory diagnostycznej.
Zalety / korzyści z zastosowania technologii
Pozytonowa Emisyjna Tomografia (PET) stanowi obecnie najbardziej zaawansowaną technologicznie metodę diagnostyczną, pozwalającą na nieinwazyjne obrazowanie przebiegu procesów fizjologicznych zachodzących w organizmie. Odgrywa istotną i unikalną rolę zarówno w diagnostyce medycznej, jak i monitorowaniu efektów terapii przede wszystkim w onkologii oraz kardiologii, neurologii, psychiatrii i gastrologii. Tomografia PET stanowi także podstawowe narzędzie umożliwiające badanie mózgu. Pozytonowa Tomografia Emisyjna polega na określaniu rozkładu przestrzennego stężenia wybranej substancji w organizmie oraz zmian tego stężenia w czasie. W tym celu podaje się pacjentowi farmaceutyk znakowany izotopem promieniotwórczym emitującym pozytony, w stężeniu nie wywołującym skutków ubocznych. Jako, że szybkość przyswajania znakowanych farmaceutyków w chorych tkankach jest znacznie wyższa i dobrze znana dla rożnego rodzaju tkanek, dlatego na podstawie pomiaru ich rozkładu gęstości można z dużą dokładnością rozpoznać skupiska chorych komórek, nawet jeśli nie stanowią one jeszcze zmian morfologicznych wykrywalnych innymi metodami, w szczególnościm w diagnozowaniu oraz lokalizowaniu przerzutów nowotworowych. W PET wykorzystuje się fakt, iż elektron i pozyton anihilują przy zetknięciu się ze sobą, a ich masa zamienia się w energię w postaci kwantów gamma. Tomograf PET pozwala na zlokalizowanie znacznika promieniotwórczego przez zastosowanie detektorów promieniowania, pozwalających na wyznaczenie kierunku lotu kwantów anihilacyjnych. Detektory promieniowania ułożone są zwykle w warstwy tworzące pierścień wokół badanego pacjenta. Obecnie we wszystkich komercyjnych tomografach PET jako detektorów promieniowania używa się nieorganicznego materiału scyntylacyjnego. Stosowane metody detekcji posiadają ograniczenia mające znaczenie dla dokładności obrazowania. Jednym z nich jest DOI (z ang. depth of interaction), czyli problem nieznanej głębokości na jakiej zareagował kwant gamma. Drugim problemem jest niedostateczna rozdzielczość czasowa detektorów nieorganicznych, która znajduje swoje odzwierciedlenie w pomiarze różnicy czasu pomiędzy dotarciem kwantów gamma do detektorów (TOF – time of flight). Precyzja pomiaru TOF ma znaczenie przy obliczaniu punktu anihilacji wzdłuż linii lotu kwantów gamma LOR (z ang. line of response), co z kolei wpływa na uzyskiwaną rozdzielczość obrazu tomograficznego.
Zastosowanie rynkowe
Szerokie zastosowanie wynalazek znajduje w diagnostyce medycznej. W tomografach wykorzystano tanie organiczne scyntylatory, które w istotny sposób wpływają na obniżenie kosztów wytworzenia urządzenia oraz zwiększenie komory diagnostycznej, pozwalającej na jednoczesne obserwowanie całego pacjenta.