Baza technologii

Opis technologii / usługi

Przedmiotem wynalazku jest stanowisko do eksperymentalnej symulacji nastawiania złamań kręgów kręgosłupa. Leczenie skomplikowanych złamań kręgów kręgosłupa może odbywać się przez wykonanie specjalistycznego zabiegu chirurgicznego, z dostępu tylnego, przy użyciu stosownego instrumentarium, tj. dystraktorów, szczypiec, kluczy nasadowych oraz implantów, takich jak śruby transpedikularne, klamry, płytki, podczas którego dąży się do nastawienia odłamów kostnych trzonów kręgosłupa poprzez wymuszone napięcia tkanek chrzęstno-więzadłowych (metoda ligamentotaksji), a następnie unieruchomienia przez zewnętrzny układ stabilizujący. W metodzie ligamentotaksji nastawianie odłamów złamanego kręgu jest głównie wynikiem wymuszonej zmiany odległości sąsiadujących powierzchni trzonów, połączonych pierścieniem włóknistym krążka międzykręgowego oraz układem więzadeł i mięśni szkieletowych. Lekarze przyjmują, że w procedurze operacyjnego nastawiania kręgów biorą udział głównie struktury więzadłowe oraz pierścienie włókniste, przy czym najważniejszą rolę przypisuje się więzadłom podłużnym. Bardzo istotna jest sekwencja realizowanych podczas zabiegu czynności, wykonywanych ruchów, ich parametry, a także punkty kluczowe metodyki i ocena jej skuteczności. Z literatury technicznej znane są metody mechanicznego mocowania preparatów kręgosłupa poprzez zainkludowanie skrajnych kręgów, bądź też systemy elementów złącznych. Badania biomechaniczne tego typu systemów polegają głównie na ustaleniu wytrzymałości na wyrywanie implantu z tkanki kostnej w zależności od uwarunkowań anatomicznych oraz miejsca i kąta zamocowania implantu w kręgu. Z literatury patentowej znane są również liczne rozwiązania konstrukcyjne do dystrakcji struktur kostno-więzadłowych i stabilizowania złamań trzonów kręgosłupa. Wadą istniejących rozwiązań jest brak możliwości pomiaru przykładanej do instrumentarium siły niezbędnej w celu przemieszczenia odłamów uszkodzonego kręgu. Obecnie wielkość przemieszczenia, będąca miarą skuteczności zabiegu jest oceniana na podstawie śródoperacyjnych zdjęć rtg lub bieżącego monitoringu tomografem komputerowym, co wiąże się z narażeniem pacjenta i personelu medycznego na działanie promieniowania rentgenowskiego. Wad tych nie posiada rozwiązanie według wynalazku.

Zalety / korzyści z zastosowania technologii

Konstrukcja stanowiska pozwala na pomiar przemieszczenia liniowego odłamów kręgów podczas symulacji operacyjnego nastawiania i stabilizacji złamań metodą ligamrntotaksji.

Zastosowanie rynkowe

Dotychczas w praktyce klinicznej nie istniało stanowisko pozwalające na przedoperacyjną symulację zabiegu nastawiania złamań z wykorzystaniem pomiaru sił i przemieszczeń. Rozwiązanie według wynalazku umożliwia odwzorowywanie mechanizmu repozycji odłamów poprzez ruchy śrub transpedikularnych, który występuje podczas operacyjnego nastawiania złamań trzonów kręgów. Śruby transpedikularne wprowadzone przez nasadę do kręgów sąsiednich w stosunku do badanego, poruszając się kątowo wywołują poprzez przemieszczenie odłamów zmianę wysokości kręgów, która jest mierzona za pomocą czujnika przemieszczeń liniowych. Stanowisko może być przeznaczone do realizacji funkcji badawczych i szkoleniowych zarówno na modelach materialnych kręgosłupa jak i na preparatach. Może być wykorzystane do planowania przedoperacyjnego, a w szczególności do oszacowania siły niezbędnej do dystrakcji struktur chrzęstno-więzadłowych i przemieszczenia odłamów kostnych. Znajomość wielkości tej siły pozwoli zmaksymalizować efekt repozycji odłamów i odbarczenia kanału kręgowego w przypadku ucisku struktur kostnych na rdzeń kręgowy, przy zminimalizowaniu zagrożenia naderwania wrażliwych struktur więzadłowych, a w szczególności więzadła podłużnego tylnego. Konstrukcja stanowiska do eksperymentalnej symulacji nastawiania złamań kręgów kręgosłupa wg wynalazku i zastosowany w nim układ pomiarowy uwzględnia: - możliwość pomiaru siły przykładanej do śrub transpedikularnych, - możliwość pomiaru przemieszczenia odłamów w płaszczyźnie strzałkowej kręgosłupa, - cechy anatomiczne kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego, - różnorodność osobniczą (geometria, wymiary kręgów), - własności mechaniczne uszkodzonych struktur kostnych, - weryfikację geometryczną struktur kostnych przez wykorzystanie technik RP, - wielkość pola operacyjnego podczas zabiegu nastawiania złamań, - geometrię, wymiary i funkcję implantów i instrumentarium stosowanych w repozycji i zespalaniu złamań, - weryfikację sformułowanego modelu mechanicznego zjawiska ligamentotaksji dla konkretnego przypadku z bazy przez pomiar sił i przemieszczeń w układzie.

Tagi

Branże