Baza technologii

Opis technologii / usługi

Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego z Warszawy opracował innowacyjną metodę przekształcania osadów ściekowych w lekkie kruszywo dla budownictwa. W wyniku niskotemperaturowej syntezy osadów ściekowych z mineralnymi odpadami komunalnymi (zanieczyszczona stłuczka szklana) i z górnictwa skalnego (pyły chalcedonitowe) uzyskuje się lekkie kruszywo sztuczne. Zawarte w osadach ściekowych związki metali ciężkich zostają wbudowane w strukturę krystaliczną spieku krzemianowego. Są niewymywalne i bezpieczne dla środowiska. O innowacyjności metody decyduje użycie w procesie produkcji wyłącznie odpadów. Nowy rodzaj kruszywa spełnia wymagania norm dot. bezpieczeństwa i własności fizykochemicznych stawianych produktowi handlowemu. Dzięki tej metodzie zmniejszono koszty przetwarzania osadów ściekowych przez: ograniczenie zużycia energii, uproszczoną technologię oraz zyski wynikające ze sprzedaży produktu końcowego, tj. kruszywa. Z przeprowadzonych badań otrzymanego kruszywa wynika, że zakres jego stosowania nie różni się od tego typu kruszyw sztucznych, dostępnych na rynku. Kruszywo można stosować do: betonów lekkich, jako podłoże do upraw rolniczych, oczyszczania wody i ścieków oraz jako materiał izolacyjny i drenarski. Planuje się wykorzystywanie kruszywa jako ozdobnej podbudowy przy tworzeniu „zielonych tarasów”.

Zalety / korzyści z zastosowania technologii

Innowacyjność prezentowanego projektu polega na wytwarzaniu nowego, silikatowego kruszywa lekkiego wyłącznie z odpadów, przy zastosowaniu korzystniejszych warunków termicznych, niż w przypadku witryfikacji. Jest to ekonomiczny sposób jednoczesnego zagospodarowania następujących odpadów: osadów ściekowych komunalnych i przemysłowych, mułów po flotacji węgla, pyłów krzemionkowych z górnictwa skalnego, zużytego lub odpadowego szkła. Wytworzony produkt charakteryzuje się powtarzalnymi właściwościami fizyko-chemicznymi i mechanicznymi, co jest bardzo ważne dla odbiorców materiałów budowlanych. Nowa, zaproponowana według projektu, technologia otrzymywania silikatowego kruszywa lekkiego - oparta na wykorzystaniu jako surowców odpadów uciążliwych dla środowiska - jest zdecydowanie bardziej opłacalna od dotychczasowych, ze względu na: fakt, że do produkcji kruszywa nie zużywa się nieodnawialnych surowców naturalnych, uproszczenie procesu technologicznego w porównaniu z technologiami stosowanymi dotychczas, zmniejszenie kosztów inwestycyjnych podczas uruchomienia produkcji (rezygnacja wyposażenia instalacji w piece plazmowe do witryfikacji), niższą energochłonność produkcji (rezygnacja z suszenia osadów ściekowych, temperatura syntezy termicznej kruszywa niższa od temperatur stosowanych w technologiach dotychczasowych), ograniczenie ilości odpadów do składowania u producentów kruszyw , ograniczenie ilości mułów do składowania u producentów węgla, bezodpadowe zagospodarowanie osadów ściekowych, nawet bardzo zanieczyszczonych związkami metali ciężkich.

Zastosowanie rynkowe

Budownictwo - rozwiązanie pozwala na produkcję sztucznych kruszyw do wykorzystywania w budownictwie zamiast tzw. lekkich kruszyw produkowanych dotychczas (keramzyt) produkowanych na bazie gliny. Kruszywa z odpadów posiadają porównywalne lub lepsze własności fizyko-chemiczne niż inne kruszywa lekkie a ze względu na barwę (jasno szara) lepiej niż keramzyt mogą być wykorzystywane w innych zastosowaniach (np. architektura krajobrazu). Ochrona środowiska - technologia wykorzystuje do produkcji kruszyw odpady w postaci pyłów chalcedonitowych, zalegające na hałdach zakładów przeróbki kruszyw oraz odpadowego szkła i osadów ściekowych komunalnych i przemysłowych. W procesie produkcji kruszyw można również wykorzystywać inne odpady – np. muły po flotacji węgla.

Tagi

Branże